Monday, September 29, 2014

Life in Anantaram (ఊరు వాడ బతుకు) ఇప్పుడు Kinige dot com వారి వద్ద కూడా ఉచితంగా లభిస్తుంది.



గీతా రామస్వామి గారు తెలుగు నుంచి ఇంగ్లిష్ లోకి అనువాదం చేసిన దేవులపల్లి కృష్ణమూర్తి ఆత్మకథాత్మక నవల Life in Anantaram (ఊరు వాడ బతుకు) ఇప్పుడు Kinige dot com  వారి వద్ద కూడా లభిస్తుంది. 
క్రింది లింక్ ద్వారా Life in Anantaaram పీడీఎఫ్ పుస్తకాన్ని ఉచితంగా డౌన్ లోడ్ చేసుకొవచ్చు:

అనువాదం లోని కొంత భాగం మీకోసం ఇక్కడ ఫొందుపరుస్తున్నాం:

                                                

I knew Telugu, Maths, Science and Hindi quite well but English was difficult. Maybe I was careless in studying English from the beginning, but I was unable to master it now and was ashamed to be so. As the exams approached, I learnt the answers by rote. I studied the important questions that the teacher had asked, but simply could not form answers on my own. I thought that I would score well in the other subjects. Since there was nothing more to do now, I could only try to do better after passing this exam.

Meanwhile, my father wanted to get me married. `I may die soon, who will arrange his marriage?’ This had started two years earlier. My elder brothers were married when they were only 14 years old. Similarly, he wanted to get me married with my mother playing chorus to him. All they wanted was to get me married, but did not worry how I would live after that.

This time, I knew that I could not escape. I got ready to see a girl in Tipparti. In those days, I used to wear a half shirt and shorts. How could I go to meet a girl with just shorts on? I borrowed a kameez and pajamas from a friend.

The poor Brahmin had no hair. They stuck some hair on him and got him married off. My parents and I went together to Tipparti for the bride viewing. She was fatter than I, and it was not going to work. Saying that we would send word, we returned. I thought that I had got rid of the problem.

Two months later, my parents started the war again. This time, they said that there was a girl in Yelkaram on the road to Jangaon. I agreed and we left one Sunday to see her. We reached Yelkaram. They girl was led in to where we sat. She was a hand taller than me and dark skinned as well. We said that we would send word and left.

Arvapalli where my paternal aunt lived, is near Yelkaram. We thought we would rest there and reached by night, walking all the way. Arvapalli is a pilgrimage centre. Devotees visit every day for darshan. My aunt Salamma ran a small shop there. She sold snacks, puffed gram and sweets., and in the evening, fried stuffed chillis, coconut and incense sticks. Her husband and son also worked in this business. They were originally from Nomula near Nakrekal. As work on the loom was failing, they had come here to eke out a livelihood. They had earned enough to buy a small plot in Arvapalli and had set up this small shop. The work was good and they had enough to eat. They hosted us well.

Before we went to bed, my father told Aunt Salamma why he had come. She heard everything, and told us about a likely family she knew. Chikku Satyam was an Ayurvedic doctor in Nakrekal. He was not only related to us, but was also from Nomula. During police action, he had left for Nakrekal, set up medical practice there and ran his household well. While praising his good qualities, she also said that they drank tea every day, a sign of relative wealth and sophistication. My father seemed to like this alliance. At dawn, we left with my uncle, and passing through Jajireddigudem, and crossing the Musi, reached Nakrekal by dusk. Since Chikku Satyam was closely related to my uncle, we stayed there for the night.

Chikku Satyam's father Lakshmiah was also a doctor in the family tradition. He had come before the police action to Nakrekal from Nomula. People from surrounding villages came here for treatment. His reputation for right diagnoses and treatment grew. There were no hospitals nearby. One had to go either to Suryapet or Nalgonda. Satyam's clinic was on the main road in Nakrekal. In his clinic, tablets and potions were kept in glass almirahs. Adjacent were the handloom weavers’ cooperative society office, a mosque and a police station opposite.

In the morning, my uncle told Satyam why we had come. `The boy is a good boy. He is in Class X.’ They thought that I had potential for good employment in the future and arranged for me to see the girl. She was neither fair nor dark. She was about 12 years old, and was studying in class 4, they said. `The girl is a golden doll,’ said my parents. My uncle was delighted.

No one asked me for my opinion. Well, whatever happens will happen, I thought, and we came away to Suryapet. My parents went home. In a week, Satyam sent word that the alliance was acceptable to them, and that they would come to see our house.
There is a private bus to my village in the morning which goes upto Miryalguda. Chikku
Satyam and his brother-in-law, along with an elder, came in this bus. As the bus went past the Durajpalli hillock and on the bullock cart way, it raised much dust. When the visitors saw this, would they want to give their girl to a boy from this area? This was a land of hillocks.

When they arrived and saw our house, it seems that they decided against the alliance. They left in the evening for Nakrekal. The hillocks, the bullock cart road, the condition of our house and that of our village – when they related all this, Satyam’s wife, aunt and their other relatives, strongly felt that they should not go ahead with the alliance. It was Satyam’s determination alone to have an alliance with us that broke their resistance. After the weeping and moaning was over, they decided on a date for the wedding. Now the wedding was settled, but there was no money for expenses. There was only the house we lived in. My parents got Rs. 300 when they put it up for sale. Thus, my house was sold for my wedding.

I had told them that my H.Sc exams would end on April 9. But they decided, after
consultations with the Brahmins, that the night of April 9 was an auspicious time for me. The last exam was over by the noon of April 9, the wedding was to take place the same night.

There was no bus at that time. I hired a cycle. Since I could not know cycle too well, I walked the cycle till outside the town, looked for a rock, balanced myself, jumped onto the seat and started pedaling. I pedaled slowly. If I found a lorry or bus approaching, I got down, and reseated myself after it passed. In this fashion, I reached home. They were waiting anxiously for me and were happy to see me. We left on bullock carts for Nakrekal and reached.
By the time, the wedding was over, it was midnight.
….      ……     ….

Life in Anantaram
Telugu Original : Ooru VaaDa Batuku
by Devulapalli Krishnamurthy

Translated in to English by :  GEETA RAMASWAMY

Wednesday, September 24, 2014

" ఊరు వాడ బతుకు " ఆంగ్లానువాదం " Life in Anantaaram " ఉచిత పీడీఎఫ్


" ఊరు వాడ బతుకు " ఆంగ్లానువాదం " Life in Anantaaram " ఉచిత పీడీఎఫ్

దేవులపల్లి కృష్ణమూర్తి ఆత్మకథాత్మక నవల "ఊరు వాడ బతుకు" తెలుగు పాఠకుల విశేషాదరణను పొందింది. పోలీసు యాక్షన్ పేరిట  ఆనాటి హైదరాబాద్ రాజ్యంలో జరిగిన సైనిక చర్య ముందరి  తన బాల్య  జీవితం, అనంతారం, సూర్యాపేటల్లో కొనసాగిన తన చదువు, ఆనాటి గ్రామీణ జీవితం, కమ్యూనిస్టు ఉద్యమం , రజాకార్ల ఆగడాల నేపధ్యంతో  సరళమైన తెలంగాణా భాషలో ఒక అద్భుతమైన డాక్యుమెంటరీలా సాగుతుందీ రచన.   తెలంగాణా ప్రజా జీవనం లో అంతర్భాగమైన పాటలు, సామెతలు, జాతీయాలు పుస్తకం నిండా పరచుకుని ఆనాటి తెలంగాణా బతుకులోని విలక్షనతను, ఔన్నత్యాన్ని చాటి చెబుతాయి. ఏలె లక్ష్మణ్ చిత్రాలు ఈ పుస్తకానికి అదనపు ఆకర్షణ.
తెలంగాణా సామాన్య జన జీవితాన్ని అసామాన్యంగా ఆవిష్కరించిన ఈ పుస్తకాన్ని ప్రపంచ పాఠకుల దృష్టికి తీసుకెళ్లాలన్న ఆకాంక్షతో కొన్నాళ్ళ క్రితం గీతా రామస్వామి ఇంగ్లిష్ లోకి అనువదించారు. కానీ పుస్తక రూపంలో తీసుకు రావడానికి వీలుపడక " మిషన్ తెలంగాణా " వారి ద్వారా పీడీఎఫ్ రూపం లో పాఠకులకు  అందుబాటులో వుంచారు. కింది లింక్ ద్వారా ఉచితంగా డౌన్ లోడ్ చేసుకోవచ్చు. ఎడిటింగ్  ఇంకా పూర్తి  కాలేదు కనుక పాఠకులు తమ దృష్టికి వచ్చిన లోపాలు, సూచనలు ఈ కింది మెయిల్ ఐడీకి తెలియజేయగలరు.

http://missiontelangana.com/life-in-anantharam/

Mail ID: gita.ramaswamy@gmail.com

Wednesday, September 3, 2014

తారుమారు - దేవులపల్లి కృష్ణమూర్తి

తారుమారు
- దేవులపల్లి కృష్ణమూర్తి

ఏ కథానిక అయినా జీవిత చిత్రణే. ఊహాత్మక జీవిత చిత్రణ కాక రచయిత అనుభవ పరిధిలోకి వచ్చే జీవిత చిత్రణలో విశ్వసనీయత ఎక్కువ. స్థలకాలాలు, వాటి మూలంగా అమిరే వాతావరణంలో పాఠకుడు సులభంగా మమేకమవుతాడు.
...
దేవులపల్లి కృష్ణమూర్తి గారివి తీగలు సాగి పందిరిని అల్లుకుంటున్న కథానికలు. దేశీయమైన వాతావరణంలో సహజమైన సన్నివేశాల మధ్య, సంభావ్యత పుష్కలంగా వున్న సంఘటనలతో ఈ కథానికల్ని వారు సృష్టించారు. 'సృష్టించారు' అనేకంటే సమకాలీన జీవితాన్ని చూస్తూ, దాన్ని 'చిత్రించార'ంటే బాగుంటుంది.

అందుకే ఈ కథానికల్లో ఒక మట్టి వాసనతో కూడిన మోటుదనం కనిపిస్తుంది. రచయిత వీటిని కళాత్మకం చేయటానికి ప్రయత్నించలేదు. తనకు తెలిసిన మనుషులే వీటిల్లో పాత్రలు. పేరు మార్చుకుని కనిపిస్తారనిపిస్తుంది. వాళ్లలో కథకుడు కలిసిపోతాడు. వాళ్ల కష్ట సుఖాల్లో పాలు పంచుకుంటాడు. ఈ మేరకు కొంత ఆత్మకథాత్మకత చోటుచేసుకుంది.

ఇవి - మన పక్కింట్లోనో, ఎదురింట్లోనో జరుగుతున్న అనుభూతి పాఠకునికి కలుగుతుందే తప్ప, ఊహాలోకంలోంచి ఊడిపడ్డట్టుగా వుండవు. ఇట్లాంటి కథానికలు తెలంగాణాలో 1950కి ముందు వచ్చాయి. అయితే వాటి మీద అప్పట్లో విమర్వ, విశ్లేషణ అంతగా రాలేదు.

ఉద్యమ నేపథ్యంలో తెలంగాణ జీవిన చిత్రణ పట్ల రచయితలలో చైతన్యం పెరిగిందనటానికి 'తారుమారు' కథానికలు ఒక సాక్ష్యం.
(డా. అమ్మంగి వేణుగోపాల్‌ ఈ పుస్తకానికి రాసిన ముందుమాట నుంచి)

తారుమారు
దేవులపల్లి కృష్ణమూర్తి
(నలభై కథానికల సంకలనం)

130 పేజీలు, వెల రూ.100/-
ప్రథమ ముద్రణ: ఆగస్ట్‌, 2014

ప్రచురణ: 
డికె ప్రచురణలు, 17/98, శ్రీశ్రీ మార్గం, నకిరేకల్‌, నల్గొండ- 508211 (ఫోన్‌: 92900 94015).

ప్రతులకు:
 హైదరాబాద్‌ బుక్‌ ట్రస్ట్‌, ప్లాట్‌ నెం. 85, బాలాజీ నగర్‌, గుడిమల్కాపూర్‌, హైదరాబాద్‌- 500006


హైదరాబాద్‌ బుక్‌ ట్రస్ట్‌